به گزارش گروه پژوهش شانا، قرار است وزیران نفت و انرژی کشورهای عضو سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) در حاشیه نشست مجمع بین‌المللی انرژی (IEF) که از ٢۶ تا٢٨ سپتامبر (ششم تا هشتم مهرماه) در الجزایر برگزار می‌شود، برای بررسی تحولات بازار نفت، نشست غیررسمی داشته باشند.
نورالدین بوطرفه، وزیر انرژی الجزایر نیمه شهریورماه برای دیدار با بیژن زنگنه، وزیر نفت به تهران آمد؛ دیداری که زنگنه در آن بر روابط درازمدت، پایدار و راهبردی تهران و الجزیره تاکید کرد.
وزیر نفت ایران در این دیدار گفته بود: ایران و الجزایر افزون بر همکاری در اوپک می توانند روابط دو جانبه خود را در حوزه نفت، گاز و انرژی و دیگر بخش‌ها توسعه دهند.
وزیر انرژی الجزایر هم روابط تهران و الجزیره را در چارچوب اوپک، روابط مستحکم و مطلوب ارزیابی و اشاره کرد که الجزایر در دوران تحریم، همیشه پشتیبان و حامی ایران بوده است.
امیرحسین زمانی نیا، معاون امور بین الملل و بازرگانی وزیر نفت نیز همزمان با این دیدار گفته بود: ایران از هر تصمیمی برای ایجاد تعادل در بازار نفت حمایت می کند و البته ایران زمانی می تواند در این زمینه همکاری کند که به سهمیه پیش از تحریم‌ها برسد.
وی همچنین درباره دیدگاه‌های دو کشور درباره نشست غیر رسمی کشورهای عضو و غیرعضو اوپک در حاشیه نشست مجمع بین المللی انرژی گفت: حدود ٩٠ درصد بودجه الجزایر از درآمد نفت و گاز است و این کشور تحت فشار زیادی به دلیل قیمت پایین نفت قرار دارد. البته این کشور پیشنهادهای برای ایجاد تعادل در بازار نفت ارائه داد تا قیمت نفت روندی منطقی داشته باشد.
ایران زمانی می تواند برای ایجاد تعادل در بازار نفت همکاری کند که به سهمیه پیش از تحریم‌ها خود برسد، به طور طبیعی اگر کشوری بخواهد با حداکثر ظرفیت تولید کند تعادلی در بازار به وجود نمی آید.
زمانی نیا به بازگشت نظام سهمیه بندی در اوپک اشاره کرد و گفت: نظام سهمیه بندی به دلیل افزایش تولید بی رویه برخی کشورها از میان رفت، البته باید راه حلی برای احیای نظام سهمیه بندی یافت تا اوپک از این حالت بیرون آید و به یک سازمان تصمیم‌گیر بدل شود.
بوطرفه نیز در گفتگوی اختصاصی با شانا قیمت نفت خام ۵٠ دلاری را غیر قابل پذیرش دانست و گفت: اعضای اوپک خواهان قیمت ۵٠ تا ۶٠ دلار برای هر بشکه هستند.
وی تاکید کرد که در دیدار خود با وزیر نفت ایران درباره شرایط کنونی بازارهای جهانی و قیمت نفت خام بحث و تبادل نظر کرده است.
بنابر خبر دیگری به نقل از بلومبرگ که 20 شهریورماه در رسانه‌های فارسی زبان نیز منتشر شده است، وزیر انرژی الجزایر اعلام کرد که باید به حق ایران، نیجریه و لیبی برای افزایش تولید نفت احترام گذاشته شود.
در ادامه بلومبرگ سخنان وزیر انرژی و معادن الجزایر را پس از دیدار با الکساندر نواک، وزیر انرژی روسیه، این گونه گزارش داده است: تولیدکنندگان نفت عضو و غیر عضو اوپک میتوانند در گفتوگوهای مربوط به تثبیت بازار، حق کشورهایی همچون ایران، نیجریه و لیبی را برای افزایش تولید به رسمیت بشناسند. ایران حق دارد تولید نفت خود را به سطح پیش از تحریم‌ها افزایش دهد.
الجزایر یکی از کشورهای مهم حوزه شمال افریقا و خاورمیانه است که با عنوان دروازه آفریقا به اروپا شناخته می شود. این کشور از شمال شرق با تونس، از شرق با لیبی، از جنوب شرق با نیجر، از جنوب غرب با مالی و موریتانی، از غرب با صحرای غربی و از شمال غرب با مغرب همسایه است. در شمال این کشور دریای مدیترانه قرار دارد. بیابان و صحرا بیش از چهار پنجم خاک این کشور را پوشانده است. با اینکه در دهه ۵۰ میلادی ذخایر نفت و گاز در همین بیابان‌ها و صحراها کشف شد اما همچنان اغلب مردم الجزایر در نزدیکی خط ساحلی این کشور زندگی می‌کنند.
در سال ۱۸۳۰ فرانسه این کشور را مستعمره خود کرد و البته الجزایری‌ها توانستند در پی یک سلسله مبارزه های انقلابی و آزادی خواهانه، سال ۱۹۶۲ استقلال خود را به دست آورند. در پی این مبارزات بیش از یک میلیون نفر از مردم این کشور کشته شدند؛ ۹۹ درصد از مردم الجزایر مسلمان و یک درصد مسیحی و یهودی هستند. زبان رسمی در این کشور عربی است اما زبان‌های فرانسوی و بربری هم رایج است.
الجزایر اکنون با جمعیتی حدود ۳۳ میلیون و ۷۷۰ هزار نفر با میانگین سنی ۲۶ سال، عضو اتحادیه آفریقا، اتحادیه عرب و اوپک است و تولید ناخالص داخلی این کشور حدود هفت میلیارد و 234 میلیون دلار برآورد شده است که بخش بزرگی از آن شامل کالاهای صادراتی مانند نفت خام، گاز طبیعی و محصولات پتروشیمی است.
بر اساس تازه‌ترین آمارهای دبیرخانه اوپک، ذخایر اثبات شده نفت خام الجزایر 12 میلیارد و 200 میلیون بشکه برآورد شده است.
دولت الجزایر در سال 1963 میلادی شرکت دولتی نفت الجزایر (سوناتراک) را تاسیس کرد.
این شرکت فعالیت‌های متنوعی در صنعت نفت و گاز انجام می دهد و تا حدودی توانایی اجرای همه مراحل تولیدی اعم از اکتشاف نفت، استخراج نفت، انتقال و پالایش را دارد؛ این شرکت در لیبی، موریتانی، پرو، یمن و ونزوئلا دفتر دارد.
سوناتراک، توسعه بزرگترین میدان نفتی الجزایر را به عهده داشت و در سال ۲۰۰۶ توانست حدود 440 هزار بشکه نفت خام در روز، از میدان نفتی هسی مسعود تولید کند.
این شرکت همچنین توسعه میدان نفتی هسی آر-مل را نیز به عهده داشت، این میدان در شمال میدان هسی مسعود و جنوب شهر الجزیره قرار دارد که روزانه 180 هزار بشکه نفت خام تولید می کند.
سوناتراک بیش از ۳۹۰۰ کیلومتر خط لوله نفت خام در این کشور ساخته است. خط لوله انتقال نفت خام از میدان هسی مسعود، به پایانه‌های صادرات این کشور مهم‌ترین خط لوله کشور الجزایر است، شرکت سوناتراک در الجزایر 120 هزار نیروی انسانی دارد.
نفطال دیگر شرکت نفتی الجزایر است که در زمینه تولید و توزیع بنزین، گازوئیل، محصولات پتروشیمی و مدیریت جایگاه‌های سوخت فعالیت می‌کند.
شرکت نفطال در سال ۱۹۸۱ راه‌اندازی شده و از سال ۱۹۹۸ به عنوان زیرمجموعه‌ای از شرکت سوناتراک به کار خود ادامه می دهد، این شرکت هم‌اکنون مالک شبکه‌ای از 10 هزار جایگاه عرضه سوخت است.
نفطال همچنین چهار پالایشگاه نفت دارد که شرکت تابعه آن بنام نفتیک مدیریت آنها را به عهده دارد.
جایگاه الجزایر به عنوان میزبان نشست غیر رسمی کشورهای عضو و غیر عضو اوپک و همچنین دیدارها و رایزنی های راهبردی زنگنه و بوطرفه، در نیمه شهریور ماه در تهران، نشان از افق های روشن پیش رو دارد. دروازه افریقا شاید دروازه ای دیگر باشد برای دستیابی دولت و ملت ایران به آنچه بدیهی است. زیرا «احیای سهم از دست رفته ایران در بازارهای جهانی نفت خام، اراده و خواست ملی مردم ایران است».
گروه پژوهش شانا
