هفته نامه اکونومیست روز شنبه (10 مهر ماه) با اشاره به توافق روز چهارشنبه (هفتم مهر ماه) سازمان کشورهای صادر کننده نفت (اوپک) در باره محدود کردن سطح تولید اعضا، به بررسی اهمیت و تاثیر این نهاد نفتی در بازار جهانی نفت پرداخت.
این مجله مالی – اقتصادی چاپ لندن نوشت: کسانی که اهمیت این سازمان را نفی می کنند، دست‌کم سه دلیل برای این طرز تفکر خود دارند: نخست اینکه 14 عضو این سازمان به علت رقابت های منطقه ای، نمی توانند در میان خود به توافق برسند. دوم اینکه حتی در صورتی که این سازمان بتواند به توافقی دست یابد، به علت تولید بسیار زیاد نفت خام در خارج از این باشگاه نفتی، از سرزمین سیبری گرفته تا میدان های نفتی ایالات متحده آمریکا، قابلیت اجرایی نخواهد داشت و سوم اینکه اگر توافق های اوپک اجرایی نشود، اعضای این سازمان الزامی به پایبندی به آن نخواهند داشت.
این در حالیست که هواداران نظر تداوم اهمیت اوپک، اکنون دست‌کم یک دلیل مهم برای این عقیده خود دارند و آن اینکه اعضای اوپک توانستند در نشست غیررسمی 28 سپتامبر 2016 (چهارشنبه هفتم مهر ماه) الجزیره پایتخت الجزایر، برای نخستین بار از سال 2008 به این سو در باره کاهش تولید، به توافق دست یابند.
هر چند مقدار کاهش توافق شده در الجزیره زیاد نبود و تولید را به 32 میلیون و 500 هزار تا 33 میلیون بشکه در روز، محدود می کند که میان 0.7 تا 2.2 درصد زیر سطح تولید کنونی است. این در حالی‌است که تولید نفت عربستان سعودی با نزدیک شدن به فصل زمستان، به هر حال کاهش می یافت.
این توافق مبهم بود و اعضا باید تا برگزاری نشست رسمی نوامبر، برای تعیین چگونگی تقسیم این کاهش میان کشورهای عضو، صبر کنند.
با این حال در عرض چند ساعت پس از انتشار این گزارش، قیمت نفت تا بیش از پنج درصد بالا رفت و دوباره کاهش یافت. بنابراین بازار به این پرسش در باره میزان اهمیت اوپک، پاسخ مثبت داده است.
اما با اینکه این توافق، قیمتهای نفت را اندکی بالا برد، آیا قابلیت اجرایی شدن خواهد داشت و پس از آن چه اتفاقی خواهد افتاد؟
معامله گران با توجه به بلاتکلیفی در باره اصول متغیر، ممکن است دچار تردید شوند.
حتی اگر هر معاملهگر چنین گمان کند که در واقع اوپک دیگر اهمیتی ندارد، باز هم این سازمان، نیرومند باقی خواهد ماند.
