به گزارش شانا، محدود بودن سوختهای فسیلی ، گران بودن و ضررهای ناشی از استفاده از آن، باعث شده که انسان به استفاده از انرژیهای تجدیدپذیر روی بیاورد. یکی از انواع انرژیهای تجدیدپذیر سوخت زیستی است.
سوخت زیستی یا Biofuel نوعی ازسوخت است که از منابع زیست توده یا Biomass به دست می آید که به آن معناست که ماهیت سوخت زیستی به گیاهانی برمی گردد که فقط چند ماه و یا چند سال از برداشت آنها می گذرد. این سوخت شامل بایودیزل، اتانول مایع، متانول و سوختهای دیزل گازی می‌شود.
از منابع اولیه سوختهای زیستی می‌توان به ضایعات چوبی، تفاله‌های محصولات کشاورزی، نیشکر، غلات، روغن گیاهان و سبزیها اشاره کرد.
آخرین جداول آماری منتشره توسط BP نشان می دهد که مصرف سوختهای زیستی در نقاط مختلف جهان از سال 2004 تا پایان 2014 با افزایش روبرو بوده است به طوری که با افزایش 54.3 میلیون تنی از 16.4 میلیون تن معادل نفت خام به 70.8 میلیون تن افزایش نشان می دهد و 3.3 برابر شده است.
مجموع انرژی مصرفی تولید شده در جهان از محل سوختهای فسیلی شامل نفت و گاز و زغالسنگ و همچنین انرژی هسته ای و هیدروالکتریک و انرژیهای تجدیدپذیر و زیستی از سال 2004 تا پایان 2014 از ١٠۵۵۶,۵ میلیون تن معادل نفت خام به ١٢٩٢٨.۴ میلیون تن در روز افزایش یافته است.
براین اساس، ملاحظه می شود، سهم مصرف سوختهای زیستی از مجموع کل انرژی مصرفی تولید شده از منابع مختلف در جهان، از سال 2004 تا پایان 2014 از 0.16 درصد به 0.55 درصد افزایش یافته است.
در طی این مدت مصرف سوختهای زیستی در منطقه آمریکای شمالی از 6.5 میلیون تن معادل نفت خام به 31.2 میلیون تن رسیده و سهم این منطقه از مجموع مصرف سوختهای زیستی جهان از 24 درصد به 44.1 درصد افزایش یافته است.
در همین دوره مصرف سوختهای زیستی در منطقه آمریکای جنوبی و مرکزی از 7.3میلیون تن معادل نفت خام به 20.3 میلیون تن افزایش پیدا کرده است. براین اساس سهم این منطقه از 5.9 درصد به 28.7 درصد از مجموع سوختهای زیستی افزایش نشان می دهد.
در طی دوره ده ساله مورد بررسی، مصرف سوختهای زیستی در منطقه اروپا و اورآسیا نیز از 2 میلیون تن معادل نفت خام به 11.7 میلیون تن افزایش یافته ولی بااین وجود، با توجه به افزایش قابل توجه تولید انرژی از محل زیست توده ها در مناطق دیگر جهان، سهم این منطقه از 30 درصد به 16.5 درصد از مجموع سوختهای زیستی کاهش نشان می دهد.
همچنین، در مجموع کشورهای آسیا و اقیانوسیه شاهدیم که مصرف سوختهای زیستی از 0.6 میلیون تن معادل نفت خام به 7.5 میلیون تن در روز افزایش یافته است اما سهم این منطقه از 15.1 درصد به 10.6 درصد از مجموع سوختهای زیستی کاهش یافته است.
مصرف سوختهای زیستی در خاورمیانه و آفریقا نیز دارای تغییرات اندکی است به شکلی که این مناطق همچنان سهم ناچیزی در استفاده از سوختهای زیستی دارند.
مصرف سوختهای زیستی در منطقه خاورمیانه از سال 2004 تا پایان 2014 از صفر به 4 هزار تن معادل نفت خام افزایش یافته و در آفریقا نیز مصرف سوختهای زیستی از 6 هزار تن معادل نفت خام به 21 هزار تن افزایش نشان می دهد. سهم این دو منطقه از مجموع مصرف سوختهای زیستی تقریبا صفر درصد است.
استفاده از سوختهای زیستی در ایران و جهان دارای موافقان و منتقدان بسیاری است.
نتایج مطالعه ای که در سال 1391 توسط سه تن از دانشجویان دانشکده منابع طبیعی دانشگاه صنعتی اصفهان تحت عنوان ” سوختهای زیستی در ایران و پیامدهای آن ” انجام شده مدعی است که ایران یکی از مناطقی است که برای تولید سوخت زیستی اتانول و بیودیزل مناسب نیست.
برپایه این مطالعه، مسیرهای فعلی تولید سوختهای زیستی می تواند اثرهای قابل توجهی روی تامین غذا و تجارت ایران و به همان اندازه روی محیط زیست داشته باشد.
در عین حال، موافقان می گویند استفاده از سوختهای زیستی در کشور ضروری است، زیرا این کار هم به محیط زیست کمک می‌کند و هم با توجه به مصرف بالای سوخت در کشور، کمک موثری به مسئولان در زمینه کنترل مصرف سوختهای فعلی خواهد کرد.
