به گزارش شانا، مخازن نفت و گاز از جمله گزینه های بسیار مناسب برای قرنطینه کردن گاز دی اکسید کربن به شمار می روند، زیرا خواص ساختاری و فیزیکی این مخازن بخوبی شناخته شده است. قرنطینه کردن دی اکسیدکربن در مخازن نفتی با عنوان “ازدیاد برداشت نفت به کمک CO2” نیز شناخته می شود و هم اکنون آزمایشهای میدانی زیادی در این زمینه در برخی کشورهای جهان بویژه آمریکا در حال انجام است.
مخازن گازی نیز به دلیل قابلیت نگهداری CO2 بدون نشت به اتمسفر برای میلیونها سال، کاندیداهای بسیار خوبی هستند. واقعیت این است که بسیاری از مناطق جهان برای ذخیره سازی CO2 مناسب هستند؛ برخی مناسب نیستند و برخی به مطالعه بیشتر نیاز دارند.
بیش از 1678 گیگاتن؛ حداقل ظرفیت ذخیره سازی CO2 در جهان
بررسیها در زمینه ظرفیت ذخیره سازی زمینی دی اکسیدکربن در جهان نشان می دهد در مجموع میدانهای نفت و گاز خالی شده، بین 675 تا 900 گیگاتن، لایه های ذغالسنگ غیرقابل استخراج بین سه تا 200 گیگاتن و سفره های آب شور عمیق بین هزار تا 10 هزار گیگاتن ظرفیت برای ذخیره سازی CO2 دارند که این ارقام، مجموع ظرفیت ذخیره سازی زمینی جهان را به حدود هزار و 678 تا 11 هزار و 100 گیگاتن می رساند.
همچنین بررسی گستره منطقه ای فعالیتهای مربوط به تزریق و ذخیره سازی دی اکسیدکربن اعم از نیمه صنعتی و صنعتی نشان می دهد ایالات متحده آمریکا و کانادا از کشورهای پیشتاز در این زمینه به شمار می روند و کشورهای لهستان، ایتالیا، آرژانتین، نروژ، الجزایر، آلمان، چین و ژاپن نیز در این زمینه فعالیت می کنند.
انرژی؛ منشا انتشار حدود 80 درصد گازهای گلخانه ای جهان
بر اساس آمارهای منتشر شده، انتشار حدود 80 درصد گازهای گلخانه ای در جهان ناشی از صنایع انرژی است؛ علاوه بر این با توجه به امکان تزریق و ذخیره سازی دی اکسیدکربن در چاه های نفت و گاز، این صنایع پتانسیل بالایی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای به ویژه دی اکسیدکربن دارند. بنابراین فرصت مناسبی برای کشورهای صادرکننده نفت از جمله ایران فراهم است که انتشار دی اکسید کربن را کاهش دهد و علاوه بر حفظ محیط زیست، تولید نفت خود را با در قالب روش EOR افزایش دهد و سود اقتصادی بالایی را نصیب خود کند.
مطالعات نشان می دهد مناطق جنوب غربی ایران، مساعدترین مناطق کشور برای جمع آوری، تزریق و ذخیره سازی دی اکسیدکربن است.
هم اکنون سوختهای فسیلی، 80 درصد انرژی مصرفی دنیا را تامین می کند که بر اساس پیش بینی آژانس بین المللی انرژی تا سال 2030، به 82 درصد خواهد رسید. این امر سبب افزایش انتشار گازهای گلخانه ای به ویژه CO2 در جو زمین می شود به طوریکه تا همین زمان نیز به واسطه افزایش سهم سوختهای فسیلی در تامین انرژی، انتشار CO2 در زمین از 275 میلیارد تن در ابتدای انقلاب صنعتی به بیش از 346 میلیارد تن در سالهای اخیر رسیده است.
رتبه هفتم ایران در انتشار دی اکسیدکربن در جهان
ایران نیز اگرچه هنوز به جمع 20 اقتصاد اول دنیا وارد نشده است، اما از نظر میزان انتشار دی اکسیدکربن در جایگاه هفتم دنیا و اول خاورمیانه قرار گرفته است و از این رو بعید نیست در آینده ای نه چندان دور از سوی جامعه جهانی برای کاهش انتشار CO2 تحت فشار قرار بگیرد.
قابل ذکر است که عمده ترین فرایندهای صنعتی مصرف CO2 شامل تزریق به مخازن زیرزمینی نفت و گاز، روشهای شیمیایی و احیای مستقیم سنگ معدن آهن با تولید گاز سنتز می شود.
