یکی از وزیرانی که مورد هجمه مخالفان قرار گرفت «بیژن نامدار زنگنه» بود. او از زمانی که روحانی به او اعتماد و به عنوان وزیر نفت معرفی کرد تاکنون، هدف حمله‌های مخالفان دولت قرار گرفت. اینکه وظیفه مجلس شورای اسلامی به هنگام معرفی وزیران از سوی رئیس جمهوری، انتخاب وزیران صالح است، الزاما به معنای رای اعتماد به همه وزیران نیست، اما وقتی صالح بودن وزیری برای نمایندگان احراز شد، دیگر نمی‌توان با بهانه صلاحیت نداشتن و با توسل به افراطی‌گری دست به تخریب او زد.
زنگنه در کابینه‌های مختلفی حضور داشته است. او با همه رؤسای جمهوری پس از پیروزی انقلاب اسلامی، یعنی از دولت «میرحسین موسوی» گرفته تا دولت امروز روحانی، به‌جز «ابوالحسن بنی‌صدر» و «محمود احمدی‌نژاد»، همکاری داشته است.
این تجربه گران در اختیار هر کسی که باشد، کافی است تا از او یک چهره مهم، نیروی متخصص و از همه مهم‌تر یک نیروی فراملی بسازد، زیرا اعتبار زنگنه در حوزه نفت مانند اعتبار ظریف در حوزه دیپلماسی و بلکه بیش از اوست.
موفق‌ترین وزیر
به گواه کارشناسان و متخصصانی که در حوزه نفت مطالعه و فعالیت دارند، زنگنه یکی از موفق‌ترین وزیران معرفی شده روحانی است. او از وزیرانی است که در دور نخست و دوم دولت روحانی بهترین عملکرد را داشته است. جالب‌تر اینکه مجموعه مخالفان «اصولگرا» که بیشتر نیز از جبهه پایداری هستند، بارها به سران قوا نامه‌نگاری کرده و همه‌توان خود را برای تخریب وزیر نفت به میدان آورده‌اند، در حالی که تاکنون با وصف همه اعتراض‌ها به عملکرد این وزیر، نتوانستند فردی را معرفی کنند که بتواند در این حوزه، قوی‌تر از تخصص و عملکرد زنگنه باشد.
در مجموع همه مخالفان زنگنه در قالب کلی‌گویی‌هایی که این روزها دیگر خریداری ندارد، سعی در تضعیف وزیر نفت داشته‌اند. آنان بر این باورند خروجی مدیریت زنگنه برای کشور خسارت‌بار و برنامه ارائه‌شده او برای وزارت نفت، همان برنامه قدیمی در سال ۹۲ است، بنابراین او برنامه جدیدی برای پیشبرد و تامین اهداف نظام و منافع ملی در میانه جنگ اقتصادی موجود ندارد.
این مخالفت‌ها در حالی است که معلوم نیست وزیر نفت در کجا و دست به چه اقدامی زده که به معنای دقیق کشور را دچار خسارت کرده است، همچنین وزیر نفت با ارائه همین برنامه که به قول مخالفان جدید هم نیست توانسته از مجلس رأی اعتماد بگیرد. مخالفان زنگنه در مخالفت با او و دولتی که او را به عنوان وزیر معرفی کرده، کلی‌گویی‌های بسیاری انجام دادند که ترغیب رشوه، زد و بند، باندبازی و رانت‌خواری نمونه‌ای از آنهاست.
مجرم بی‌گناه
با این حال، با توجه به اینکه تاکنون در هیچ دادگاهی حکمی مبنی بر تخلف یا زیرپاگذاشتن قانون از سوی زنگنه صادر نشده، مخالفانش همیشه در مصاحبه‌ها، یادداشت‌ها و اظهارنظرهای خود، او را متخلف خوانده و همیشه خواهان برکناری‌اش بوده‌اند. یکی از نمونه‌های این اظهارات غیرقانونی، مبهم شمردن قراردادهای وزارت نفت در زمان صدارت زنگنه است. کما اینکه به این نکته توجهی ندارند که وزارت نفت، وظیفه اعمال اصل مالکیت و حاکمیت ملی ایران بر ذخایر و منابع نفت و گاز، همچنین تفکیک وظایف حاکمیتی از تصدی در اداره و توسعه صنعت نفت و گاز کشور را به‌عهده دارد.
برخی مخالفان زنگنه نمایندگان مجلس شورای اسلامی هستند و جالب اینکه چون در مجلس تعدادشان زیاد نیست، دست به اقدام‌های پرسروصدا، تهمت و افترا می‌زنند؛ چون اگر قرار باشد به‌صورت قانونی در مجلس اقدامی صورت دهند، اکثریت نمایندگان با آنها همراهی نخواهند کرد.
به نظر می‌رسد علت اصلی همه مخالف‌خوانی‌ها علیه زنگنه، مخالفت بی‌رویه این افراد با فعالیت‌های دولت و در پی آن منافع ملی و نگاه‌های جناحی و شخصی است. همه مخالفان، به دلیل مخالفتی که با دولت دارند و به دنبال تضعیف دولت هستند، با هدف دولت، وزیر نفت را می‌زنند، وزیر فرهنگ را می‌زنند، وزیر کشور را و … به همین جهت هر چه وزرا قوی‌تر باشند، بیشتر مورد هجمه این افراد قرار می‌گیرند. نمونه وزیر قوی در این دولت، بیژن نامدار زنگنه!
جلوگیری از ظهور بابک زنجانی‌ها
از روزی که زنگنه به عنوان وزیر نفت منصوب شد، جلو همه کاسبان تحریم در حوزه نفت ایستاد. این ایستادگی برای وزیر نفت واکنش‌ها و مخالف‌خوانی‌های بسیاری به همراه داشت. گویی مخالفان که این روزها زنگنه و حتی ظریف را تخریب می‌کنند بر سر شاخ نشسته و بن می‌برند. می‌توان این پرسش را از همه آنان پرسید که آیا طرفدار و به دنبال ظهور دوباره افرادی مثل «بابک زنجانی» و نظیر او هستید؟ بدون شک دولت روحانی خط مقدم مقابله با تحریم‌هاست و سیاست‌هایی را که در مجموعه دستگاه‌های اجرایی کشور پی‌ریزی می‌کند این است که با تحریم‌ها مقابله کند؛ این ابتدایی‌ترین وظیفه دولت است، زیرا اگر قرار باشد تحریم‌ها به بخشی آسیب بزند، نخستین بخش خود دولت خواهد بود، پس دولت یا وزارت نفت چرا باید بخواهد علیه خودش کار کند؟
استدلال‌های سست
کسانی که کمر همت به تخریب وزیر نفت بسته‌اند، دستاوردهای وزارت نفت را که توسط وزیری با تجربه‌ای گران حاصل شده، متاثر از دیپلماسی وزارت خارجه می‌دانند، بنابراین یکصدا فریاد می‌زنند که نباید بازگشت به تولید را به حساب وزارت نفت گذاشت، «بلکه باید به حساب نظام و وزارت خارجه گذاشته شود که چنین فضایی را ایجاد کردند که اجازه فروش نفت حاصل شد». این در حالی است که تخریب‌گران به هیچ‌وجه به این نکته نمی‌پردازند که اگر دستاوردها و یا تولید و فروش بیشتر وزارت نفت به سیاست‌های نظام و وزارت امور خارجه بر می‌گردد، پس با احتساب نظر مخالفان می‌توان اینگونه استدلال کرد که نفروختن و ارزان شدن قیمت نفت و تحریم آن به سیاست‌های نظام و تدابیر وزارت امور خارجه بر می‌گردد.
کشف ۳ کارت‌خوان در دفتر وزیر نفت
یکی از این مخالف‌خوان‌های زنگنه، نماینده مردم نجف‌آباد در مجلس شورای اسلامی است. «ابوالفضل ابوترابی» به‌تازگی مدعی شده بود که سه کارت‌خوان فروش در دفتر زنگنه کشف شده که ۱۰ میلیارد تومان گردش مالی داشته است؛ یکی از این کارت‌خوان‌ها به نام یکی از آبدارچی‌های دفتر زنگنه است.
به گزارش خبرگزاری فارس، نماینده مردم نجف‌آباد در مجلس شورای اسلامی، گفته است: «ماموران امنیتی سه کارت‌خوان با گردش مالی ۱۰ میلیاردی در دفتر وزیر نفت پیدا کردند».
وی با بیان اینکه تعداد امضاهای استیضاح زنگنه رو به افزایش است، گفت: «زنگنه در شرایط جنگی حال حاضر ۱۵ سال است که سکان وزارت نفت را به‌عهده دارد و همواره در نشست‌های خصوصی و غیرخصوصی عنوان می‌کند که ساخت پالایشگاه در ایران جواب نمی‌دهد و اعتقادی به ساخت پالایشگاه در کشور ندارد».
نماینده مردم نجف‌آباد در مجلس شورای اسلامی تصریح کرده است: «مأموران امنیتی علاوه بر کشف کارت‌خوان در دفتر وزیر نفت، مقادیری طلا و دلار را نیز در دفتر آقای وزیر کشف کرده‌اند، که این مسئله موجب اختلافات و بحث‌هایی بین زنگنه و وزیر اطلاعات در هیئت دولت شده است؛ وزیر نفت عنوان کرده که من در این زمینه با وزارت اطلاعات همکاری نخواهم کرد».
در دفاع از شخصیت وزیر و وزارتخانه
با این حال، اداره کل روابط عمومی وزارت نفت نیز در واکنش به سخنان این نماینده مجلس، طی بیانیه‌ای توضیحاتی برای تنویر افکار عمومی ارائه کرد که متن بیانیه را در ادامه می‌خوانید:
۱) در آخرین روزهای پارسال یکی دیگر از نمایندگان همسو با آقای ابوترابی خبر کشف دستگاه پوز در دفتر وزیر محترم نفت را مطرح کرد و مدعی شد برخی اعضای دفتر از طریق این دستگاه از مراجعان و پیمانکاران وجوهی را دریافت کرده‌اند. این شایعه که جز با هدف تخریب و جریان‌سازی منفی صورت نگرفته بود همان موقع تکذیب و از فرد مدعی به مراجع ذی‌صلاح شکایت شد.
۲) پس از گذشت قریب دو ماه آقای ابوترابی همان ادعا را تکرار و البته تعداد پوزهای مکشوفه را نیز به سه دستگاه افزایش داده‌اند. با این روند دور از انتظار نیست که در اظهارنظرهای بعدی این آقایان تعداد دستگاه‌های پوز مکشوفه به ۳۰ یا ۴۰ برسد! همان‌گونه که جای تعجب ندارد اگر از زبان آنها اعلام شود که موفق به کشف تونلی از دفتر وزیر نفت تا خزانه بانک مرکزی شده‌اند!
۳) وزارت نفت بار دیگر وجود هرگونه دستگاه پوز را در دفتر وزیر که با قصد و نیت مورد ادعای این آقایان از آن استفاده شد باشد، تکذیب می‌کند و همه این ادعاها را از طریق قانونی پیگیری خواهد کرد.
محسن فیض‌اللهی
منبع: روزنامه مستقل
